Herşey o yasak elmanın tadına bakılmasıyla başladı ve insan cennetten kovuldu. Anlatılan o ki Havva yılan kılığına bürünmüş şeytanın aklına uyar ve ikna eder eşini… Böylece terk-i diyar edilip, daha zor sınavların yaşanılacağı dünyaya gelinir…
Burada tek yasak ‘elma’ olsa ne iyi… Öyle zor ki insanoğlu için buradaki yasaklar, yaşamak zorlaşıyor. Günahlar da keşke elma yemek kadar basit olsa… Şeytanın hayal bile edemeyeceğini buluyor insan zihni ve tüm cesaretiyle dünyayı cehennemden beter hale getirmeye koyuluyor…
Sonra ne oluyorsa oluyor, insan dünyadan kovulacak başka yer olmadığını anladığı andan itibaren hesaplarını kendisi görüyor… Ne var ki İlahi Adalet gibi değil bizimki… İnfaz, iftira, güç kullanma ve küçük düşürme var… Ve günahlar sadece kadına mal oluyor ve “elma” olayında olduğu gibi 1. derecede suç onun teşviki oluyor. Sineye çekmesi de, bedelini ödemesi de kadına kalıyor.
Bir düşünün savaşları bile kadınlar yüzünden olduğu iddia edilir tarihi yazan erkeklerimiz tarafından. Bu ilkel düşüncelere öyle aşinayız ki okumuşundan cahiline içimize işlemiş. Farkında olmadan kabul ettiğimiz böylesine nice örnekler söylenebilir.
Tecavüz mü edilmiş? “Kadın ne yapmış acaba? İstemese olmaz…”
Taciz mi var? “Ne giymiş? Tahrik etmiştir, haketmiştir…”
Rahatsızlık mı veriliyor? “Kendisi çağırmıştır. Adam doğru söylüyordur…”
İftira mı var? “Ateş olmayan yerden duman tütmez…”
Dayak mı var? “Affet/şikayet etme…”
Kadının dili uzun, kadın uğursuz, kadın bilmez ve beceremez…
Ben bütün bunların yeni nesille beraber biraz biraz değiştiğini düşşünmeye başlamışken bugün rüyamdan uyandım.
Hayır! Artık erkekler Adem gibi kendi hatasına ve eksikliğine boyun eğmiyor, kabul etmiy0r. Tövbe edip, Allah’ tan af dilemiyor… Aksine dünyayı kendi cenneti ilan ederek kadınları kovmaya çalışıyor. Ama ne kadar kovsa da gidecek yer yok… O yüzden sürekli itekliyor, hor görüyor ve bütün belaları ondan bilerek kendini temize çıkarıyor…
Netice olarak ‘elma’da sonra yenilen her ‘halt’ı kadına yüklüyor…
Kayıtlarım 